Συγκλονιστική η συναυλία της Μαρίας Φαραντούρη στο Αίγιο

«Από τη Σαπφώ στην Κική Δημουλά»

Σταθμός στα πολιτιστικά δρώμενα των τελευταίων ετών για την Αιγιάλεια, ήταν η συναυλία της Μαρίας Φαραντούρη το βράδυ του Σαββάτου στο Υπαίθριο Θέατρο «Γιώργος Παππάς» στο Αίγιο, στο πλαίσιο του Πολιτιστικού Καλοκαιριού 2016 του Δήμου Αιγιαλείας και της ΔΗ.Κ.ΕΠ.Α..

Η κορυφαία και διεθνώς αναγνωρισμένη ερμηνεύτρια, σε μια από τις σπάνιες και επιλεγμένες εμφανίσεις της σε Ελλάδα αλλά και διεθνές επίπεδο, συναντήθηκε επί σκηνής με τη σπουδαία ηθοποιό Εύα Κοταμανίδου και με τον αιγιώτη συνθέτη Σάκη Παπαδημητρίου, για να παρουσιάσουν στο κοινό τη μελοποιημένη ποίηση της Κικής Δημουλά από τη συλλογή «Το τελευταίο σώμα μου», όπως και μελοποιημένα ποιήματα μεγάλων Ελλήνων ποιητών (Σεφέρη, Ελύτη, Ρίτσο, Γκάτσο κ.α.) από κορυφαίους Έλληνες συνθέτες (Χατζηδάκι, Θεοδωράκη κ.α.) υπό τον γενικό τίτλο «Από τη Σαπφώ στην Κική Δημουλά». Ήταν μια αληθινή μυσταγωγία, που καθήλωσε τους θεατές, ξύπνησε μνήμες τους παλαιότερους αλλά και συγκίνησε τους νεότερους.

Καλωσορίζοντας το κοινό, εμφανώς συγκινημένη η πρόεδρος της ΔΗ.Κ.ΕΠ.Α. κα Μαρία Τσουκαλά εξέφρασε τη μεγάλη τιμή για το Αίγιο, να φιλοξενεί τρεις εκλεκτές και ξεχωριστές κυρίες της Τέχνης, τη Μαρία Φαραντούρη, την Εύα Κοταμανίδου αλλά και νοερά την Κική Δημουλά, η οποία λόγω προβλήματος υγείας δεν ήταν παρούσα.

Στην αφήγηση ποιημάτων της Κικής Δημουλά, η Εύα Κοταμανίδου ήταν απλώς συγκλονιστική, ευαίσθητη και συνάμα εκφράζοντας με τον βέλτιστο τρόπο το ύφος της Κικής Δημουλά: την ένταση της υπαρξιακής αγωνίας του σύγχρονου ανθρώπου. Άψογες ήταν οι ερμηνείες των μουσικών του σχήματος «Ηδύφωνο»: Αχιλλέας Γουάστωρ: πιάνο, Διονύσης Βαρβιτσιώτης: βιολί, Άρης Κούκος: μπουζούκι-μαντολίνο, Μαρίνος Γαλατσινός: κλαρινέτο, Χάρης Πεγιάζης: κοντραμπάσο, Σάκης Παπαδημητρίου: κιθάρα, Άσπα Παπαδημητρίου: ενορχηστρώσεις.

Η Μαρία Φαραντούρη, πάντοτε μεγαλειώδης και πάντα επικοινωνιακή και χαμογελαστή με τον κόσμο, μίλησε με θερμά λόγια για την πολυβραβευμένη ποιήτρια και ακαδημαϊκό Κική Δημουλά και την ποίησή της. «Ας ελπίσουμε να την έχουμε κοντά μας για πολλά χρόνια ακόμα, γιατί χρειαζόμαστε την ποίησή της σ’αυτούς τους δύσκολους καιρούς που περνάμε» όπως σημείωσε η ίδια, χωρίς να παραλείψει να εκφράσει τη χαρά της για τη συνεργασία της με την Εύα Κοταμανίδου και τον Σάκη Παπαδημητρίου.

Εκ μέρους της μητέρας της, η Έλση Δημουλά, αφού χαρακτήρισε «μαγευτικό» αυτό που άκουσε, διάβασε σημείωμα της μητέρας της προς τους διοργανωτές και το κοινό, όπου μεταξύ άλλων η ποιήτρια σημείωνε: «Σας ευχαριστώ που μου ανταποδίδετε τη δική μου αφοσίωση στην Αχαΐα, αφού εδώ στον Πλάτανο παραθερίζω τα τελευταία χρόνια, στο σπίτι της κόρης και του γαμπρού μου. Αν και κατάγομαι από τη Μεσσήνη, απέκτησα και δεύτερη πατρίδα εξ αγχιστείας, την Αχαΐα. Νοσταλγώ τις βόλτες μου στο Αίγιο και στους κεντρικούς εμπορικούς δρόμους του, νοσταλγώ τις τόσες πολλές φορές που έπαιρνα τον αγαπημένο μου σύζυγο και πηγαίναμε στη σκιά της Παναγίας Τρυπητής και για να πάω πιο πίσω, θυμάμαι τον Μεσσήνιο πατέρα μου να τραγουδάει ‘από την πόρτα σου περνώ ωραία Αιγιώτισσα’ κι εγώ να νομίζω πως τραγουδούσε για κάποια μακρινή εκκλησία. Τώρα μου δημιουργήθηκε ένα ακόμη απωθημένο, έχασα την εξύψωση της ποίησής μου από τη μουσική του Σάκη Παπαδημητρίου, από τη μάγισσα φωνή της Μαρίας Φαραντούρη, από την ευλαβή ερμηνεύτρια της ποίησης Εύα Κοταμανίδου. Σας ευχαριστώ έναν-έναν ξεχωριστά, με την ίδια θερμότητα, σαν να είστε όλοι φίλοι μου. Κάθε ποίημα που γράφω σας περιέχει και σας απευθύνεται ανώνυμα. Και μη ρωτάτε τους ποιητές τι είναι ποίηση. Δεν ξέρουν. Αν ήξεραν, δε θα έγραφαν. Η άγνοια είναι ο πειρασμός. Και δίδαγμα πλήρες για μένα είναι αυτό που είπε ο Μπόρχες: Σε κάθε ένα αντίο, μαθαίνεις».

Στο τέλος της συναυλίας, ο δήμαρχος Αιγιαλείας κ. Θανάσης Παναγόπουλος αφού συνεχάρη τους συντελεστές της μεγαλειώδους παράστασης, μίλησε ιδιαίτερα για τον συμμαθητή και φίλο του Σάκη Παπαδημητρίου, για τη ραγδαία εξέλιξή του ως μουσικού και συνθέτη που χαροποιεί κάθε φίλο του πολιτισμού και της Τέχνης και εξέφρασε την επιθυμία και παράλληλα το στόχο, η Αιγιάλεια στο εγγύς μέλλον να αποτελέσει κοιτίδα πολιτισμού με πανελλήνιο και διεθνές βεληνεκές.