Σάββας Ιακωβίδης: "Πολιτικής ευθιξίας εγκώμιον ες γην παχυδέρμων Κύπρον, όπου ευθύνη σημαίνει ξετσίπωτη κοροϊδία"

Η υποβολή παραίτησης από έναν πολιτειακό ή δημόσιο αξιωματούχο είναι επιβεβαίωση προσωπικής ευθιξίας, υπευθυνότητας, εντιμότητας και σεβασμού στους θεσμούς και στους πολίτες

Το θέμα δεν είναι μόνο προσωπικό ούτε επαφίεται απλώς στις όποιες ευαισθησίες αξιωματούχου. Είναι θεσμικό και σαν τέτοιο πρέπει ν' αντιμετωπίζεται, επειδή συναρτάται και άπτεται της αξιόπιστης λειτουργίας των θεσμών, που στηρίζουν το πολιτειακό και δημοκρατικό οικοδόμημα. Κάθε πολιτειακός και δημόσιος αξιωματούχος οφείλει να έχει σταθερά και μόνιμα στην τσέπη του έτοιμη επιστολή υποβολής παραίτησης.

Τέτοια αρετή απουσιάζει θλιβερά από την δήθεν μακαρία και τάχα νήσο των Αγίων και μαρτύρων, Κύπρο. Σπάνια και κάποτε κάποιος ή κάποιοι υπέβαλαν τις παραιτήσεις τους από ευθιξία. Ο κανόνας είναι η παχυλή παχυδερμία, η απαξίωση της λαϊκής οργής και αντίδρασης και η γελοία όσο και η βλακώδης επίκληση της γνωστής φράσης: «Αναλαμβάνω την ευθύνη». Με απλά λόγια, «σας εμπαίζω χοντρά, κορόιδα, απαξιώ να ικανοποιήσω την απαίτησή σας, παραμένω αμετακίνητος στη θέση μου, δεν με ενδιαφέρουν οι επικρίσεις και οι κατηγορίες και συνεχίζω το έργο μου». Ως εάν να μη συμβαίνει τίποτε. Παραθέτουμε σχετικά παραδείγματα:

Το 2011, επί προεδρίας Δ. Χριστόφια, ανατινάχθηκε η Κύπρος μετά τη φοβερή έκρηξη κοντέινερ με εκρηκτικά στο Μαρί. Από τον Ιούλιο μέχρι τον Νοέμβριο, κάθε μέρα χιλιάδες πολίτες διαδήλωναν έξω από το Προεδρικό την οργή τους και απαιτούσαν παραιτήσεις. Έγινε έρευνα, το πόρισμα της οποίας ο Δ. Χριστόφιας δεσμεύτηκε να σεβαστεί. Επειδή ήταν ηχηρός κόλαφος για τις εγκληματικές ανεπάρκειες του κράτους, της Κυβέρνησης και του ιδίου, το πέταξε στον καλό. Το 2013, ο τότε Πρόεδρος, Ν. Αναστασιάδης, ως κουτοπόνηρη Ιερεμιάς, παραδέχτηκε δημόσια ότι δέχτηκε το μνημόνιο της ΕΕ για κούρεμα επειδή, είπε, «μου έβαλαν το πιστόλι στον κρόταφο». Και αντί να πατήσει τη σκανδάλη και ν' αυτοκτονήσει, προτίμησε να οδηγήσει τον τόπο σε οικονομική εξαθλίωση και καταστροφή.

Έγιναν έρευνες για την κατάρρευση των Κυπριακών Αερογραμμών, της Hellas Jet, του Συνεργατισμού… Ούτε ένας υπέβαλε την παραίτησή του. Ούτε ένας να ζητήσει συγγνώμη. Ούτε ένας να σεβαστεί την οργή των πολιτών. Πριν από λίγες ημέρες ξέσπασε μια βιβλική πυρκαγιά, που κατέκαψε πάνω από 120 τ. χλμ. χορτολιβαδικών και δασικών περιοχών, φάρμες με ζώα, βιοτεχνίες, σπίτια. Ένα μήνα προηγουμένως, ο Κυβ. Εκπρόσωπος κόμπαζε ότι η Κυβέρνηση ήταν πανέτοιμη σε πτητικά μέσα και το προσωπικό ν' αντιμετωπίζει μια προαναγγελλόμενη δύσκολη καλοκαιρινή περίοδο. Όταν ξέσπασε η πυρκαγιά, αναδείχθηκαν η ανοργανωσιά, η έλλειψη συντονισμού και η ανεκδιήγητη προσπάθεια του Προέδρου να εκμεταλλευτεί επικοινωνιακά τον όλεθρο για την εικόνα του.

Χωριά ολόκληρα έγιναν στάχτη και αποκαΐδια. Εκατοντάδες πολίτες έμειναν άστεγοι, οι ζημιές ανυπολόγιστες. Οι πολίτες, με οργή απαιτούσαν εξηγήσεις και ανάληψη ευθύνης. Τι παρατηρήθηκε; Πρόεδρος, υπουργοί, βουλευτές, αρχηγοί κομμάτων και άλλοι αξιωματούχοι, όλοι πανάσχετοι με την κατάσβεση πυρκαγιών, συνέρχονται στο κέντρο συντονισμού για να κάνουν δηλώσεις και να εκφράσουν υποκριτικά τη λύπη τους για τα καλά χωριά και να υποσχεθούν ότι θα έρθουν. αρωγοί των πυρόπληκτων.

Η πλειοψηφία των πολιτών απαιτούσαν παραιτήσεις. Δεν είδαμε ούτε μία! Παρά μόνο μιαν απλή απολογία από τον Πρόεδρο. Τρεις τουλάχιστον υπουργοί και άλλοι κρατικοί αξιωματούχοι όφειλαν να υποβάλουν τις παραιτήσεις τους. Ούτε ένας την υπέλαβε, ούτε ένας ζήτησε συγγνώμη! Ένας υπουργός χαρακτήρισε ως «ατυχές περιστατικό» τον φρικτό θάνατο δύο ηλικιωμένων, που κάηκαν στα πυρκαγιά, και προκάλεσε θύελλα οργισμένων επικρίσεων. Η πυρκαγιά είχε ένα άλλο, περισσότερο τραγικό, αποτέλεσμα: Κατέκαψε κυριολεκτικά την εμπιστοσύνη των πολιτών στο κράτος, στην Κυβέρνηση και στους θεσμούς.

Απόδειξη: Όταν το Γενικό Λογιστήριο λογαριασμό ότι άνοιξε ώστε οι πολίτες να εισέρχονται για τους πυρόπληκτους, η αντίδραση των πολιτών ήταν ένα βροντώδες «όχι»! Όλοι είπαν να εισφέρουν και να βοηθήσουν απευθείας και όχι μέσω ενός αναξιόπιστου κράτους και μιας πολιτικά αναίσθητης κυβέρνησης.

Η πολιτική ευθιξία θάλλει σε άλλα, σοβαρά κράτη, όπου οι δημοκρατικοί θεσμοί είναι σεβαστοί επειδή οι εκπρόσωποι τους τιμούν επάξια τη θέση τους. Όπως στη Σκανδιναβία. Το 2006, η μόλις 13 ημέρες Κυβέρνηση της Σουηδίας εκδίωξε κλοτσιδόν δύο υπουργούς της, επειδή η μία πλήρωνε με μαύρα χρήματα τη γυναίκα που καθάρισε το σπίτι της. Και η άλλη δεν πλήρωνε το ετήσιο τέλος για την τηλεόραση.

Το 2006, επίσης, ο ηγέτης των Φιλελευθέρων στη Βρετάνια παραιτήθηκε από την ηγεσία του κόμματος, όταν έγινε γνωστό ότι δίνει αγώνα απεξάρτησης από το αλκοόλ. - Παραιτήθηκε ο Διευθυντής της CIA, λόγω των διαφωνιών του με τους χειρισμούς του Υπ. Άμυνας. - Εν μιά νυκτί παραιτήθηκαν οι Υπουργοί Δικαιοσύνης και Οικισμού της Ολλανδίας, διότι θεώρησαν εαυτούς υπευθύνους για προβλήματα ασφάλειας στο αεροδρόμιο Σίπχολ.

Το 2014 η Υπουργός Πολιτισμού της Βρετανίας υπέβαλε την παραίτησή της μετά από επικρίσεις για τη διαχείριση των βουλευτών της δαπανών. Στην Κύπρο, ο Υφυπουργός Πολιτισμού αρνήθηκε να παραιτηθεί μετά το σκάνδαλο με την μπιενάλε Βενετίας. Στην Ιαπωνία, διευθυντής σχολείου αυτοκτόνησε επειδή δεν έκανε όλα τα απαιτούμενα μαθήματα, ώστε οι μαθητές του να επιτύχουν εισαγωγή στο πανεπιστήμιο. Το 2002 ολόκληρη η ολλανδική κυβέρνηση παραιτήθηκε, ενώ δεν ευθυνόταν, για τη σφαγή στη Σρεμπρένιτσα το 1995, επειδή το ολλανδικό απόσπασμα δεν αντέδρασε.

Το 2014 ο Πρωθυπουργός της Ν. Ο Κορέας παραιτήθηκε, μετά από ναυάγιο που έδειξε τη ζωή σε εκατοντάδες μαθητές. Το 2018 ο Βρετανός υπουργός υπέβαλε την παραίτησή του επειδή καθυστέρησε μία ώρα, εξαιτίας του κυκλοφοριακού, να πάει σε συνάντηση στη Βουλή. Στη Φινλανδία, το 2019, ο Πρωθυπουργός υπέβαλε την παράθεση της κυβέρνησής του μετά την αποτυχία να περάσει ένα πρόγραμμα κοινωνικών μεταρρύθμισης και μεταρρύθμισης στο σύστημα υγείας. Μόλις πρόσφατα, ο Πρωθυπουργός της Λιθουανίας υπέβαλε την παραίτησή του μετά από αποκαλύψεις για σκάνδαλο διαφθοράς…

Οι εκλεγμένοι ηγέτες οφείλουν ν' αντιλαμβάνονται δύο βασικά συστατικά της πολιτικής: Την πολιτική υπευθυνότητα και την προσωπική τους ακεραιότητά τους. «Υπευθυνότητα σημαίνει», σημειώνει ο γνωστός πολιτικός κοινωνιολόγος, Ντάρεντορφ, ότι «με την εκλογή ή τον διορισμό του υπουργού γίνεται αυτόματα υπόλογος για οτιδήποτε σχετίζεται με τη σφαίρα των καθηκόντων του. Ο υπουργός είναι ο μοναδικός υπεύθυνος για τις πράξεις ή τις παραλείψεις και του τελευταίου υπαλλήλου στο υπουργείο του». Ακούν, καταλαβαίνουν οι δικοί μας πολιτικοί και υπουργοί; Ούτε κατά διάνοιαν! Απλώς θεωρητικά και ανέξοδα «αναλαμβάνουν την ευθύνη», που συνιστούν το πιο χονδροειδές και ξετσίπωτο περιπατητικό των πολιτών.