Στο Δροσάτο Δωρίδας εδώ και 17 χρόνια!

Ο εορτασμός της εκκλησίας του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου στο κοιμητήριο του χωριού έχει συνδυαστεί με την παρασκευή της παραδοσιακής νηστίσιμης φασολάδας στο χώρο της πλατείας. Κάθε χρόνο στις 29 Αυγούστου, ημέρα Αποτομής της Τίμιας Κεφαλής του Αγίου, το πρωί τελείται Θεία Λειτουργία στον ναό και το βράδυ, με τη βοήθεια και εθελοντική συμμετοχή των συγχωριανών, οργανώνεται η καθιερωμένη «Γιορτή Φασολάδας», όπου μοιράζεται σε όλους τους παρευρισκόμενους φρεσκομαγειρεμένη φασολάδα που τη συνοδεύουν παραδοσιακοί μεζέδες φτιαγμένοι από τις γυναίκες του χωριού.  Έτσι λοιπόν θα γίνει και φέτος, Πέμπτη 29/08. Λίγα λόγια για τη φασολάδα Φασολάδα ή φασουλάδα ονομάζουμε ένα από τα πιο βασικά παραδοσιακά πιάτα της ελληνικής κουζίνας. Καθιερώθηκε ως το εθνικό μας φαγητό την εποχή της δικτατορίας του Μεταξά. Βασικά συστατικά της φασολάδας, εκτός φυσικά από τα φασόλια, είναι το κρεμμύδι (σοταρισμένο σε ελαιόλαδο) και ο πελτές ντομάτας, ενώ κατά βούληση στη σούπα προστίθενται σέλινο, καρότα, αλάτι και πιπέρι. Συνήθως συνδυάζεται με πιπεριές (αποξηραμένες καυτερές πιπεριές, μπούκοβο ή τουρσί) οι οποίες της προσδίδουν ιδιαίτερη και ελαφρώς πικάντικη γεύση. Είναι περισσότερο συνηθισμένη τον χειμώνα και συνοδεύεται από ελιές, φέτα, διάφορα τουρσιά και παστά ή άλλη σαλάτα εποχής. Ο τρόπος παρασκευής της είναι πανεύκολος αφού δεν χρειάζεται τίποτε άλλο από το να βράσουν όλα τα υλικά μαζί! Τα φασόλια καλλιεργήθηκαν για πρώτη φορά πριν από 5000 χρόνια στο σημερινό Μεξικό και Περού. Ήταν πολύ δημοφιλή στους πολιτισμούς των Ατζέκων και των Ίνκας.  Στην Ευρώπη τα έφερε πρώτη φορά ο Κολόμβος, οι Ευρωπαίοι γρήγορα ανακάλυψαν πόσο θρεπτικά ήταν και άρχισαν να τα καλλιεργούν εκτεταμένα. Στην Ελλάδα συναντάμε τη φασολάδα στην αρχαιότητα ως φαγητό και θυσία στον θεό Απόλλωνα. ‘Ηταν βασικό στοιχείο του εθίμου των πυανοψίων (που σήμαινε στην κυριολεξία ημέρα της φασολάδας) και είχε δώσει το όνομα στον αντίστοιχο μήνα του αττικού ημερολογίου. Η φασολάδα είναι ένα πολύ θρεπτικό και υγιεινό φαγητό. Τα φασόλια αποτέλεσαν τροφή κυρίως για τους φτωχότερους ως υποκατάστατο του κρέατος και συνέβαλαν στην επιβίωσή τους σε χαλεπούς καιρούς.