Ι.Μητρόπολη Ναυπάκτου: Πάσχα στήν Ναύπακτο

Ἑορτάστηκε καὶ φέτος ἡ μεγάλη Δεσποτικὴ ἑορτὴ τῆς Ἀναστάσεως στὴν κατάμεστη ἀπὸ κόσμο Ναύπακτο. ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου καὶ ἁγίου Βλασίου κ. ἱερόθεος προεξῆρχε τῆς τελετῆς τῆς Ἀναστάσεως στὴν κατάμεστη ἀπὸ κόσμο πλατεῖα ἔμπροσθεν τοῦ Ἱεροῦ

Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ ἁγίου Δημητρίου.

Πρὶν τὸ «Χριστὸς ἀνέστη» ὁ Σεβασμιώτατος στὸν σύντομο χαιρετισμό του εἶπε ὅτι ὅπως ἡ λαμπάδα ἔχει δύο χαρακτηριστικά, ὅτι φωτίζει καὶ λιώνει, ἔτσι καὶ ἐμεῖς πρέπει νὰ φωτίζουμε τὸ περιβάλλον μας καὶ νὰ λιώνουμε τὸν Θεὸ καὶ γιὰ τοὺς συνανθρώπους μας.

Στὴν συνέχεια ἀκολούθησε ὁ πανηγυρικός Ἀναστάσιμος Ὄρθρος μὲ τὴν Πασχαλινὴ Θεία Λειτουργία στὴν ὁποία παρέμεινε πολὺς κόσμος. Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς θείας Κοινωνίας ἀναγνώσθηκε ὁ Κατηχητικὸς Λόγος τοῦ ἁγίου Ἰὠάννου τοῦ Χρυσοστόμου καὶ πρὶν τὴν ἀπόλυση εὐλογήθηκαν τὰ «ὠὰ καὶ τὸ γάλα τὸ πεπηγός». Ἐκκλησιάσθηκαν ὁ τ. Βουλευτὴς Αἰτωλοακαρνανίας κ. Δ. Κωνσταντόπουλος, ὁ Δημοτικὸς Σύμβουλος Ἀνδρέας Κωνσταντόπουλος, πολιτευτὲς καὶ μεγάλο πλῆθος πιστῶν.

Πρὶν τὸ «Δι᾿ εὐχῶν» ὁ Σεβασμιώτατος εὐχήθηκε νὰ μᾶς συντροφεύει ὁ Χριστὸς ὅπως ἔκανε τὴν ἡμέρα αὐτὴ στοὺς μαθητὲς Τοῦ στὴν πορεία πρός Ἐμμαούς, στοὺς ὁποίους τελικὰ ἀποκαλύφθηκε. Αὐτὸ κάνει ὁ Χριστός: μᾶς πλησιάζει, κάποτε μᾶς δίνει τὴν εὐλογία Τοῦ καὶ μᾶς κάνει νὰ Τὸν ἀναζητήσουμε. Δὲν εἴμαστε μόνοι στὴν ζωή μας καὶ στὰ προβλήματά μας. ὁ Χριστὸς βρίσκεται κοντά μας καὶ ὅταν Τὸν ἀναζητοῦμε ἐπίμονα μᾶς ἀποκαλύπτεται καὶ τότε ὅλα εἶναι χαρούμενα.

Τὸ ἀπόγευμα τῆς Κυριακῆς ὁ Σεβασμιώτατος προεξῆρχε στὸν Ἑσπερινὸ τῆς Ἀγάπης στὸν Ἱερὸ Ναὸ Ἁγίας Παρασκευῆς Ναυπάκτου μὲ τὴν συμμετοχὴ πολλῶν ἱερέων ἀπὸ τὶς πλησιόχωρες ἐνορίες της Ναυπάκτου.

Τὸ Εὐαγγέλιο ἀναγνώσθηκε κατὰ τὸ ἔθος σὲ διάφορες γλῶσσες ὅπως Σερβικά, Τουρκικά, Γαλλικά, Ἀγγλικὰ καὶ Ὁμηρικά.

Τὴν Πασχαλινὴ Ἐγκύκλιο τοῦ Σεβασμιωτάτου ἀνέγνωσε ὁ ἱεροκῆρυξ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως ἀρχιμ. Εἰρηναῖος Κουτσογιάννης.

Ὁ Σεβασμιώτατος στὴν Πασχαλινὴ ἐγκύκλιό του ἑρμήνευσε τὸ «ὅσοι εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε» ποῦ ψάλλεται ἀντὶ τοῦ «Τρισαγίου ὕμνου». Εἶναι χωρίο τοῦ Ἀποστόλου Παύλου ποὺ ἀναφέρεται στὸ μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος μὲ τὸ ὁποῖο ἐνδυόμαστε τὸν Χριστό.

Αὐτὸ τὸ χωρίο ψάλλεται τὴν ἡμέρα τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, γιατί τὸ Μέγα Σάββατο ἔγιναν οἱ ὁμαδικὲς βαπτίσεις καὶ ὅλοι οἱ νεοβαπτισμένοι εἰσέρχονταν γιὰ πρώτη φορὰ στὴν θεία Λειτουργία καὶ ἔψαλαν τοῦτον τὸν ὕμνον.

Ἐπεξήγησε ὅτι τὸ μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος εἶναι συμμετοχή μας στὸ μυστήριο τοῦ Σταυροῦ, τῆς Ταφῆς καὶ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ. Μὲ τὸ Βάπτισμα πεθαίνει ὁ παλαιὸς ἄνθρωπος καὶ ἀνασταίνεται ὁ νέος ἄνθρωπος, καὶ ἔτσι ζοῦμε στὴν ζωὴ μᾶς τὸν Σταυρωθέντα, Ταφέντα καί Ἀναστάντα Χριστό, καὶ γι᾿ αὐτὸ ψάλλουμε θριαμβευτικὰ «ὅσοι εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε, ἀλληλούϊα».

Ὕστερα ἀπὸ αὐτὴ τὴν ἑρμηνεία τοῦ ὕμνου εἶπε ὁ Σεβασμιώτατος:

«Μέσα στὸν ὕμνο "ὅσοι εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε" κρύπτεται ὅλο τὸ νόημα τοῦ Σταυροῦ καὶ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ καὶ τὸ νόημα τοῦ μυστηρίου τοῦ Βαπτίσματος ποῦ δεχθήκαμε ὅλοι μας καὶ βεβαίως καὶ τὸ μυστήριο τῆς χριστιανικῆς μᾶς ζωῆς. Σὲ αὐτὸ ἀναφέρεται κατὰ πόσο εἴμαστε ἀληθινοὶ Χριστιανοὶ καὶ κατὰ πόσο ζοῦμε πνευματικὰ τὴν πασχάλεια ζωή, καὶ ἀκόμη κατὰ πόσο ὑπερβαίνουμε τὶς τυπικότητες καὶ εἴμαστε ἀληθινοὶ ἑορταστὲς τοῦ σταυρώσιμου καὶ ἀναστάσιμου Πάσχα. Μὲ τὸ μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος γίναμε μέλη τοῦ Σώματος τοῦ Χριστοῦ, αὐτὸ σημαίνει ὅτι φορέσαμε τὸν Χριστό. ὁ Χριστὸς δὲν εἶναι ἕνα ἔνδυμα τὸ ὁποῖο φορᾶμε καὶ στὴν συνέχεια μποροῦμε νὰ τὸ ἀποβάλλουμε, ἀλλὰ ἐντασσόμαστε στὸ Σῶμα Του, καὶ αἰσθανόμαστε ὅτι ἀνήκουμε σὲ Αὐτόν, τὰ μέλη μας εἶναι μέλη τοῦ Χριστοῦ.

Ὁ ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος, ἀκολουθώντας τόν Ἀπόστολο Παῦλο, συνεχῶς τονίζει τὴν ἀλήθεια ὅτι τὰ μέλη μας μὲ τό Ἅγιον Βάπτισμα, τό Ἅγιον Χρῖσμα καὶ τὴν θεία Κοινωνία εἶναι μέλη τοῦ Χριστοῦ καὶ συνεχῶς συνιστᾶ νὰ μιμηθοῦμε τὸν Χριστὸ στὰ Πάθη Τοῦ καὶ τὸν Σταυρό Του, δηλαδὴ νὰ σταυρωνόμαστε ὡς πρὸς τὴν ἁμαρτία, ὥστε νὰ μετάσχουμε καὶ τῆς Ἀναστάσεώς Του. Γράφει: "Μίμησαι Χριστὸν τὸν Θεόν. Πάθε καὶ αὐτὸς διὰ τὴν σεαυτοῦ σωτηρίαν, ὡς ἐκεῖνος ἔπαθε διὰ σέ". Στὴν πραγματικότητα ὁ Χριστὸς μὲ τό Ἅγιον Πνεῦμα ἀνασταίνει αὐτοὺς ποῦ συμμετέχουν μὲ πνευματικὸ τρόπο στὸν θάνατό του. Ὅσὸ ἀγωνιζόμαστε μὲ τὸν Χριστὸ νὰ νικήσουμε τὰ πάθη μας, τόσο καὶ ζοῦμε τὴν ἀνάστασή μας ἐν Χρίστῷ», καὶ εὐχήθηκε σὲ ὅλους τὰ ἔτη τους νὰ εἶναι πανευφρόσυνα μέσα στὸ μυστήριο τοῦ Σταυροῦ καὶ τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ καὶ μέσα στὴν μέθεξη αὐτοῦ τοῦ μυστηρίου μὲ τὴν δική μας καινότητα τῆς ζωῆς, δηλαδὴ τὴν ἀνακαινισμένη ἀναστάσιμη ζωή, διότι «ὅσοι εἰς Χριστὸν ἐβαπτίσθητε, Χριστὸν ἐνεδύσασθε, ἀλληλούϊα».

Πρὶν τὴν ἀπόλυση τῆς Ἀκολουθίας ὁ Σεβασμιώτατος ἔκανε ἕνα σύντομο σχόλιο γιὰ τὶς δύο Ἀναστάσεις. Ὅπὼς λέγεται συνήθως, πρώτη Ἀνάσταση θεωρεῖται ἡ ἀκολουθία τοῦ Μ. Σαββάτου τὸ πρὼΐ ἐνῷ δεύτερη ὁ ἑσπερινὸς τῆς Ἀγάπης. Στὴν πραγματικότητα ὅμως ἡ πρώτη Ἀνάσταση εἶναι ἡ ἀνάσταση τῆς νοερᾶς ἐνέργειας τοῦ ἀνθρώπου ποῦ γίνεται μὲ τὸ βάπτισμα, τὴν τήρηση τῶν ἐντολῶν τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν συμμετοχὴ στὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, ἐνῷ ἡ δεύτερη Ἀνάσταση θὰ εἶναι ἡ ἀνάσταση τῶν σωμάτων ποῦ θὰ γίνει κατὰ τὴν δευτέρα ἔλευση τοῦ Χριστοῦ καὶ τὴν συμμετοχὴ αύτῶν ποῦ γνώρισαν τὴν πρώτη ἀνάσταση στὴν αἰώνια δόξα τοῦ Χριστοῦ. Εὐχήθηκε νὰ παραμένουμε ὅλοι ἑνωμένοι μὲ τήν Ἐκκλησία καὶ τὰ ἅγια Μυστήρια τῆς γιὰ νὰ γνωρίσουμε τὴν πρώτη Ἀνάσταση ὥστε στὴν δεύτερη ἀνάσταση νὰ ζήσουμε αἰωνίως μὲ τὸν Χριστό.

Μετὰ τὸ τέλος τῆς Ἀκολουθίας ὁ Σεβασμιώτατος μοίρασε πασχαλινὰ αὐγὰ σὲ ὅλους τους παρόντες.