Τα χαμένα στοιχήματα και η ακροδεξιά πολιτική της Ν.Δ.

του Κώστα Σπαρτινού, βουλευτή Αχαΐας του ΣΥΡΙΖΑ

Από την πρώτη στιγμή που ο κ. Μητσοτάκης εκλέχτηκε πρόεδρος της ΝΔ, άρχισε να χάνει το ένα μετά το άλλο, όλα τα πολιτικά στοιχήματα που έβαζε. Κανείς δεν μπορεί πια να θυμηθεί πόσες φορές πρόβλεψε πτώση της Κυβέρνησης και πρόωρες εκλογές. Πόσες φορές διέβλεψε και ευχήθηκε ναυάγια για τις αξιολογήσεις του τρίτου προγράμματος, υπογραφή τέταρτου μνημονίου, καταστροφή της οικονομίας και άλλα τρομερά παρόμοια. Ο κ. Μητσοτάκης και οι συμβουλάτορές του το μόνο που έχουν καταφέρει είναι να καταρρίψουν την ούτως ή άλλως αμφισβητούμενη ρήση του Πάολο Κοέλιο ότι αν θες κάτι πάρα πολύ, το σύμπαν θα συνωμοτήσει για να το καταφέρεις.

Πρόσφατα, με αφορμή την άρση εμπιστοσύνης του κ. Καμμένου από την Κυβέρνηση, ο Πρόεδρος της ΝΔ βιάστηκε να «απειλήσει» με πρόταση μομφής. Αντιλήφθηκε στη συνέχεια ότι αυτό θα ήταν ατελέσφορο και ανέκρουσε πρύμναν. Στη συνέχεια «απείλησε» ότι δεν θα επέτρεπε να υπάρξει Κυβέρνηση με ψήφο ανοχής, έστω κι αν το Σύνταγμα το επιτρέπει (τόσο το χειρότερο για το Σύνταγμα). Και όταν ο Πρωθυπουργός πήρε την πρωτοβουλία και ζήτησε ψήφο εμπιστοσύνης, ο κ. Μητσοτάκης ανακάλυψε ότι η απόφαση του κ. Καμμένου ήταν σικέ, ήταν συμπαιγνία, ήταν  συνωμοσία. Πιθανόν συνέχεια της προηγούμενης συνωμοσίας που αντάλλασσε τη συμφωνία των Πρεσπών με τη μη περικοπή των συντάξεων, στην οποία συμμετείχαν ο Μοσκοβισί, ο Γιούνκερ, η Μέρκελ.

Γιατί άραγε η ΝΔ, από τη στιγμή που είμαστε τώρα πια λίγους μήνες πριν από τις εκλογές, συνεχίζει με λάθη, γκάφες, ατελέσφορες τακτικές, τόσο αγχωμένη να πέσει εδώ και τώρα η Κυβέρνηση;

Ένας λόγος είναι τα συνεχιζόμενα μέτρα ανακούφισης της κοινωνίας και ανάταξης της οικονομίας της Κυβέρνησης, που προφανώς αντιστρατεύονται τις πολιτικές της νεοφιλελεύθερης λιτότητας στην οποία ομνύει η ΝΔ, πολλά από τα οποία θα υποχρεωθεί να τα υπερψηφίσει. Θα προτιμούσε να μην προλάβουν  να έρθουν για ψήφιση στη Βουλή, ώστε να έχει το πεδίο ελεύθερο να εφαρμόσει τις δικές της πολιτικές εφόσον και εάν επανακάμψει στην εξουσία.

Πιστεύω ότι υπάρχει και ένας δεύτερος λόγος: οι σκελετοί που κρύβονται στα ντουλάπια κάποιων στελεχών της (όπως και σε εκείνα κάποιων συνεταίρων της στην προηγούμενη Κυβέρνηση), οι οποίοι πρέπει να παραμείνουν καλά κρυμμένοι και μακριά από τη ζυγαριά της Δικαιοσύνης.

Αλλά υπάρχει και κάτι άλλο που ανησυχεί όχι μόνο τη ΝΔ αλλά και (ακόμα περισσότερο ίσως) το ΚΙΝΑΛ και τα μικρότερα κόμματα. Η πορεία προς την κανονικοποίηση της κοινωνίας και της οικονομίας οδηγεί αργά αλλά αναπότρεπτα και στην κανονικοποίηση της πολιτικής ζωής. Αναδεικνύει τις νέες, πραγματικές διαχωριστικές γραμμές της νέας εποχής. Ξανακάνει τη δεξιά δεξιά και την αριστερά αριστερά. Αυτό ενοχλεί και τρομάζει όσους και όσες διακήρυσσαν πριν αρκετά χρόνια ότι πλησιάζει το τέλος της Ιστορίας. Ότι ακόμα και πριν τα μνημόνια ήταν ξεπερασμένοι οι διαχωρισμοί δεξιάς-αριστεράς. Τέλος ότι είμαστε όλοι ίδιοι, κάτω από τη δαμόκλεια σπάθη των μνημονίων. Ισχυριζόμενοι με ενθουσιασμό ότι κι αν δεν υπήρχαν τα μνημόνια, έπρεπε να τα εφεύρουμε. Οι θετικές εξελίξεις στη χώρα μας ταυτόχρονα με τις ανησυχητικές σκιές στην Ευρώπη αφυπνίζουν συνειδήσεις, διευκολύνουν την άμβλυνση άσκοπων αντιπαραθέσεων, ξαναγεννούν την ανάγκη του διαλόγου, της συναντίληψης στα μείζονα διακυβεύματα, της συνεργασίας των αριστερών, κεντροαριστερών, σοσιαλδημοκρατικών, οικολογικών και προοδευτικών δυνάμεων. Η συμφωνία των Πρεσπών υπήρξε  απλά ο καταλύτης.

Στη νέα κατάσταση που δημιουργείται, η ΝΔ έχει πάρει την απόφαση να στραφεί καθαρά προς την ακροδεξιά. «Διορθώνοντας» κατάλληλα τον πολιτικό της λόγο αλλά και συμμεριζόμενη σκοτεινές πρακτικές, με τον εκφοβισμό, τον τραμπουκισμό, τη συκοφάντηση, τη λοιδορία πολιτικών της αντιπάλων. Με απίστευτο θράσος και πολιτική αγυρτεία έφθασε να κατηγορεί ανθρώπους που για δεκαετίες υποστήριζαν και συνεχίζουν και σήμερα με συνέπεια να υποστηρίζουν τη λύση του Μακεδονικού στο πλαίσιο που πέτυχε η Κυβέρνηση, αυτοί που δεν δίστασαν μέσα σε μια στιγμή να αλλάξουν τη θέση που είχαν ενστερνιστεί και δικοί τους ηγέτες, για να στηρίξει την ακροδεξιά στροφή της.

Στις εκλογές του 2019, ευρωπαϊκές και εθνικές, θα γίνουμε μάρτυρες μιας «ωραίας ατμόσφαιρας». Θα παρακολουθήσουμε το σκληρό διαγκωνισμό για την απόσπαση ψήφων από το χώρο της άκρας δεξιάς όλων των αποχρώσεων του γκρίζου και του μαύρου, ανάμεσα στη ΝΔ, τη ΧΑ, τους «Μακεδονομάχους» κάθε προέλευσης, το ακραίο κέντρο, τις τηλεοπτικές περσόνες που πουλάνε ματζούνια και σκοταδισμό, μαζί με πανικόβλητους «ανεξάρτητους» που ψάχνουν κάπου να τρυπώσουν με στόχο την πολιτική τους επιβίωση.

Η ΝΔ διάλεξε το πεδίο που ταιριάζει στη σημερινή της ηγεσία. Εκτιμώ ότι δεν θα είναι το τελευταίο λάθος της.