Ἡ ἑορτὴ τοῦ ἁγίου Παϊσίου τοῦ Ἁγιορείτου, στὸ Ἱερὸ Παρεκκλήσιό του, στὴν Ναύπακτο

Τὴν παραμονὴ τῆς ἑορτῆς, τὸ ἀπόγευμα, τελέσθηκε ὁ Ἀρχιερατικὸς Ἑσπερινὸς μετ’ ἀρτοκλασίας, χοροστατοῦντος τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Ναυπάκτου καὶ Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱεροθέου.

Ὁ Σεβασμιώτατος στό κήρυγμά του ἀναφέρθηκε στό μαρτύριο τῆς ἁγίας Μεγαλομάρτυρος Εὐφημίας καί πῶς ἐμφανίσθηκε στόν ἅγιο Παΐσιο στίς 27 Φεβρουαρίου 1974 καί τοῦ διηγήθηκε τά μαρτύρια πού ὑπέστη. Καί ὅταν τήν ρώτησε πῶς ἄντεξε ὅλα αὐτά τά μαρτύρια, ἐκείνη τοῦ εἶπε: «Ἄν ἤξερα πόση δόξα ἔχουν οἱ Ἅγιοι στόν οὐρανό θά ἤθελα νά περάσω ἀκόμη μεγαλύτερα μαρτύρια».

Στήν συνέχεια ἀνέλυσε ὅτι ὑπάρχει ἑνότητα μεταξύ τῶν Ἁγίων (στήν γῆ καί στόν οὐρανό) καί ὅτι μόνον ἐν Χριστῷ ὑπερβαίνονται ὅλες οἱ διακρίσεις γιατί «εἴ τις ἐν Χριστῷ, καινή κτίσις» (Β΄ Κορ. ε΄, 17).

*

Τὸ πρωὶ τῆς ἑορτῆς, Παρασκευὴ 12 Ἰουλίου, τελέσθηκε ὁ Ὄρθρος καὶ ἡ Ἀρχιερατικὴ θεία Λειτουργία ἀπὸ τὸν Σεβ. Μητροπολίτη μας κ. Ἱερόθεο.

Τὸν Σεβασμιώτατο πλαισίωσαν ὁ Ἀρχιμ. π. Πολύκαρπος Θεοφάνης, ὁ Γεν. Ἀρχιερατικὸς Ἐπίτροπος τῆς Ἱ. Μητροπόλεως καὶ Ἐφημέριος τοῦ Ἱ. Ναοῦ Πρωτοπρ. π. Θωμᾶς Βαμβίνης καὶ οἱ Διάκονοι π. Παΐσιος Παρασκευᾶς καὶ π. Ἀντώνιος Αντωνιάδης, ἐνῷ ἐκκλησιάσθηκαν Ἱερεῖς καὶ πολλοί πιστοί, οἱ ὁποῖοι κάθε χρόνο προσέρχονται ὅλο καὶ περισσότεροι στὴν μνήμη τοῦ μεγάλου Ὁσίου.

Στὸ κήρυγμά του κατὰ τὴν Θεία Λειτουργία ὁ Σεβασμιώτατος εἶπε ὅτι ὁ ἅγιος Παΐσιος ἦταν διάδοχος τῶν ἀσκητῶν τῆς ἐρήμου καί τῶν ἀσκητῶν πού παρουσιάζονται στό βιβλίο «Γεροντικόν», στό βιβλίο «Εὐεργετινός», καί τοῦ ἁγίου Ἰσαάκ τοῦ Σύρου.

Στήν συνέχεια ἀνέλυσε δύο λόγους τοῦ ἁγίου Παϊσίου πού ἔχουν μεγάλη δύναμη.

Ὁ ἕνας λόγος του ἀναφέρεται στήν προσευχή. Γιά τόν ἅγιο Παΐσιο ἡ προσευχή ἔγινε «ἀναπνοή, τροφή καί τρυφή». Ἔλεγε: «Ἡ συναίσθηση τῆς ἁμαρτωλότητός μας καί ἡ εὐγνωμοσύνη γιά τίς δωρεές τοῦ Θεοῦ, μᾶς κάνουν νά λέμε τήν εὐχή φιλότιμα καί ὄχι μηχανικά».

Ὁ δεύτερος λόγος του ἀναφέρεται στήν μελέτη βιβλίων γι' αὐτό ἔλεγε: «Νά διαβάζουμε ζουμερά βιβλία, ὅπως εἶναι ὁ ἀββᾶς Ἰσαάκ. Διαβάζει κανείς μιά πρόταση καί εἶναι ἱκανή νά τόν τρέφη μιά ἑβδομάδα, ἕναν μήνα μέ τίς πνευματικές βιταμῖνες πού περιέχει».

Ζοῦμε σέ μιά ἐποχή πού οἱ ἄνθρωποι δέν προσεύχονται καί ὅταν τό κάνουν αὐτό, τό κάνουν «μηχανικά», διότι δέν ἔχουν τήν συνείδηση τῆς ἁμαρτωλότητός τους καί δέν αἰσθάνονται τίς δωρεές τοῦ Θεοῦ. Ἐπίσης, διαβάζουν πολλά βιβλία, συγκεντρώνουν πολλές πληροφορίες, ἀλλά παραμένουν νηστικοί πνευματικά.

Κατέληξε ὅτι ἡ κοινωνία μας ἔχει δηλητηριασθῆ ἀπό διάφορα ἀντορθόδοξα, ἀντιεκκλησιαστικά καί ἀντιμοναχικά δηλητήρια, γι’ αὐτό χρειαζόμαστε «φιλότιμη προσευχή» καί «ζουμερά βιβλία».

*

Στὸ τέλος τῆς Θείας Εὐχαριστίας, ἀφοῦ εὐλογήθηκαν τὰ ἑορταστικὰ κόλλυβα τοῦ Ὁσίου, ὁ Σεβασμιώτατος εὐχήθηκε γιὰ τὴν σημερινὴ ἑορτὴ καὶ ἀναφέρθηκε στὴν πνευματικὴ σχέση πού εἶχε ὁ ἅγιος Παΐσιος μὲ τὸν ἅγιο Καλλίνικο, Μητροπολίτη Ἐδέσσης, τὸν ὁποῖον σεβόταν ἰδιαίτερα, καθὼς καὶ σὲ κάποια εὐλογημένη συνάντηση ποὺ εἶχαν οἱ δύο Ἅγιοι, ἅγιος Καλλίνικος καί ἅγιος Παΐσιος.

Στὴν συνέχεια ὁ Σεβασμιώτατος ἀνέφερε καὶ δικές του ἐμπειρίες, πού ἕνα βράδυ ἀγρύπνησε μέ τόν Ἅγιο στήν καλλύβη του, ἀπὸ τὶς πολλὲς φορὲς ποὺ συνάντησε καὶ συνομίλησε μὲ τὸν Ἅγιο.

Τέλος, εὐχήθηκε καὶ στὸν ἑορτάζοντα Διάκονο π. Παΐσιο.

Μετὰ τὸ πέρας τῆς θείας Λειτουργίας ὁ Σύνδεσμος Ἀγάπης τοῦ Ἁγίου Δημητρίου δεξιώθηκε τὸν Σεβασμιώτατο, τοὺς Ἱερεῖς, τοὺς ἱεροψάλτες καὶ τὸ ἐκκλησίασμα στὴν Αἴθουσα τοῦ Ναοῦ.