Χαιρετισμός Δημάρχου Πατρέων, Κώστα Πελετίδη, στο Eco Forum 2024

Ο Δήμαρχος Πατρέων, Κώστας Πελετίδης, παραβρέθηκε και χαιρέτησε χθες το απόγευμα, πρώτη μέρα των εργασιών του Eco Forum 2024, που είχε ως θέμα τον ρόλο των Περιφερειών και των Δήμων στην επίτευξη Βιώσιμης Ανάπτυξης.

Στον χαιρετισμό του ο Δήμαρχος, ανέφερε τα εξής:

«Αγαπητές φίλες και φίλοι,

Ο εορτασμός της Παγκόσμιας Ημέρας Περιβάλλοντος είναι μια ευκαιρία να εξετάσουμε ποιοι είναι οι πραγματικοί υπερασπιστές του. Να δούμε ποιες είναι οι λύσεις που προκρίνονται για τα προβλήματα, αν είναι πραγματικές λύσεις ή αν, με τον ιδεολογικό μανδύα της προστασίας του περιβάλλοντος, αντί να το προστατεύουν το καταστρέφουν, προκρίνοντας πολιτικές που ωφελούν ακόμα μια φορά το κεφάλαιο.

Στο άκουσμα λέξεων και φράσεων όπως «βιώσιμη ανάπτυξη», «πράσινη μετάβαση και καινοτομία», «κυκλική οικονομία», στον ανυποψίαστο πολίτη, που δεν ασχολείται πολύ ή δεν γνωρίζει, γεννιέται ο συνειρμός ότι βασικός στόχος αυτών των πολιτικών είναι η μείωση της περιβαλλοντικής επιβάρυνσης, εις βάρος ίσως ακόμα και των κερδών των μονοπωλιακών ομίλων.

Η πραγματικότητα όμως, αν ψάξεις λίγο το θέμα, είναι εντελώς διαφορετική. Καταρχάς, θα μπορούσαμε να πούμε –και να σταματήσουμε εκεί- ότι είναι αυταπόδεικτα κάλπικο το ενδιαφέρον για το περιβάλλον, όσων υποτίθεται ότι νοιάζονται γι’ αυτό, όμως κάνουν πολέμους σε όλη τη γη, βομβαρδίζουν χώρες και λαούς, στέλνουν ακόμα και απαγορευμένα όπλα λευκού φωσφόρου στην Ουκρανία. Όχι μόνο σκοτώνουν ανθρώπους δηλαδή, αλλά καταστρέφουν και το περιβάλλον. Συνεπώς, η Ε.Ε. και η κυβέρνηση, που εμπλέκουν τη χώρα μας αυτή τη στιγμή σε 2 ενεργές πολεμικές εστίες, δεν μπορούν να παριστάνουν ότι νοιάζονται για τον πλανήτη μας.

Από εκεί και πέρα, η ουσία της πολυδιαφημιζόμενης Πράσινης Μετάβασης και των πολιτικών που αναφέραμε, αφορά αφενός στη διαμόρφωση κινήτρων για τους επιχειρηματικούς ομίλους, με τη χρηματοδότηση νέων επενδύσεων στους τομείς της Ενέργειας, των Μεταφορών και των Συγκοινωνιών, της Μεταποίησης και του αγροτικού τομέα, σε συνδυασμό με την ενίσχυση της διάχυσης της ψηφιακής οικονομίας. Αφετέρου, έχει στόχο την ελεγχόμενη απαξίωση κεφαλαίου, με το κλείσιμο λιγνιτικών σταθμών, την απόσυρση συμβατικών αυτοκινήτων, την αλλαγή ενεργειακών δικτύων και άλλα πολλά.

Γι’ αυτό και βλέπουμε άλλωστε, να προχωράνε οι αντίστοιχοι σχεδιασμοί, ανεμογεννήτριες ως εκεί που φτάνει το μάτι, εγκατάσταση αποθηκών LNG στη ΒΙ.ΠΕ. της Πάτρας (που αποτράπηκε να εγκατασταθούν μέσα στην πόλη μετά την αποφασιστική παρέμβαση του πατραϊκού λαού), εγκατάσταση «έξυπνων» συστημάτων στις πόλεις, έργα εγκατάστασης δικτύου φυσικού αερίου, προσπάθεια να προχωρήσει η εγκατάσταση σταθμών φόρτισης ηλεκτρικών οχημάτων στις εθνικές οδούς και τις πόλεις, οι επενδύσεις στο υδρογόνο κτλ.

Σε ό,τι αφορά τις ανεμογεννήτριες, πώς γίνεται η κατασκευή τους και πώς στήνονται; Πόσα δέντρα καταστρέφονται για να στηθεί μια ανεμογεννήτρια, που υποτίθεται ότι είναι για το καλό μας και το καλό του πλανήτη; Με τι είδους υλικά κατασκευάζεται μια ανεμογεννήτρια και πόσα μέτρα αποδομήθηκαν για την κατασκευή της; Σήμερα ανεμογεννήτριες, παλαιότερα τα φωτοβολταϊκά κ.ο.κ., τοποθετούνται στη θέση που βρίσκονταν παλαιότερα δάση, αλλά και γόνιμη καλλιεργήσιμη γη.

Είναι δε χαρακτηριστικό, ότι αν δούμε στην πραγματικότητα και στην ολότητά του, το ενεργειακό αποτύπωμα αυτών των «πράσινων» επενδύσεων, θα δούμε ότι τις περισσότερες φορές, επιβαρύνουν το περιβάλλον πιο πολύ, σε σχέση π.χ. ακόμα και με τον επονείδιστο γι’ αυτούς λιγνίτη. Οι επιχειρηματικοί κολοσσοί που εκμεταλλεύονται όλο αυτό το σύστημα της δήθεν προστασίας του περιβάλλοντος για δικό τους οικονομικό όφελος, κερδίζοντας τρισεκατομμύρια, δεν νοιάζονται γι αυτό, ούτε για τη ζωή μας, όπως εμείς οι απλοί άνθρωποι. Και στο πλαίσιο αυτό, καταστρέφουν τις παλιές μορφές ενέργειας, όπως π.χ. ο λιγνίτης και προτάσσουν τις νέες, τάχα μου φιλικές στο περιβάλλον. Πρόσφατα στη Δυτική Μακεδονία σπατάλησαν 2 δισ. ευρώ για την κατασκευή δύο εργοστασίων παραγωγής λιγνίτη και τελικά δεν λειτούργησαν, με την δικαιολογία ότι δεν θέλουμε να επιβαρυνθεί το περιβάλλον με περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα. Σ’ αυτό το σημείο να επισημάνουμε και το γεγονός, ότι αν ήταν φιλικά προς τον πολίτη τα μαζικά μέσα μεταφοράς, σε όλη τη χώρα και δεν χρησιμοποιούσαμε τα Ι.Χ. αυτοκίνητα, θα μειωνόταν αρκετά το διοξείδιο του άνθρακα.

Ακόμα και για το υδρογόνο, που απασχολεί σαν θέμα το σημερινό συνέδριο, είναι πολύ μεγάλη η συζήτηση, δεν πρόκειται για «μαγική» λύση. Αρχικά, είναι ένα θέμα η ίδια η επεξεργασία του και η ενέργεια που χρειάζεται για να γίνει, η οποία, ακόμα και αν προέρχεται από ανανεώσιμες πηγές, πάλι είναι πιθανό να επιβαρύνει με διάφορους τρόπους το περιβάλλον. Βγαίνει λοιπόν αβίαστα το συμπέρασμα, ότι η πράσινη πολιτική της Ε.Ε. και των ελληνικών κυβερνήσεων, έχει στόχο να εξυπηρετήσει την αύξηση της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων. Αυτό βέβαια, έχει επίσης τα όριά του, καθώς ήδη σε μια σειρά απ’ αυτούς τους τομείς έχει επέλθει σχετικός κορεσμός, γι’ αυτό και αναζητούνται νέα πεδία (βλέπε υδρογόνο και άλλα).

Και φυσικά, τις επενδύσεις αυτές τις πληρώνουν οι εργαζόμενοι και ο λαός. Τα «πολύχρωμα» τιμολόγια του ηλεκτρικού ρεύματος, που τον Ιούνιο θα έρθουν κατά 70% αυξημένα, δεν είναι τίποτα άλλο παρά η εγγύηση των «πράσινων» κερδών –και μην ξεχνάμε ότι το δρόμο της ηλεκτρικής ενέργειας, θα τον ακολουθήσει και το νερό, με μεγάλες συνέπειες για το λαό μας.

Και ρωτάμε: Είναι σωστό και δίκαιο, κάποιοι λίγοι, να κερδοφορούν σε βάρος των εκατομμυρίων λαού;

Σ’ αυτό το πλαίσιο, εντάσσεται και η τοπική διοίκηση, οι δεσμεύσεις που καλείται να υπηρετήσει ο Δήμος, με σειρά αρμοδιοτήτων που περνάνε από το κεντρικό κράτος σε εμάς, να αναδιαρθρώνονται με τρόπο που να εξυπηρετεί τα παραπάνω. Χαρακτηριστικά:

-        Η διαχείριση των απορριμμάτων και η ανακύκλωση, που τυπικά είναι αρμοδιότητα των Δήμων, οδηγείται σε ένα πλήρως ιδιωτικοποιημένο σύστημα, που εμπορεύεται τα απορρίμματα, αλλά και το ίδιο το «δικαίωμα ρύπων», με βάση τις «πράσινες» κατευθύνσεις. Είπαμε πριν ότι με τον λιγνίτη επιβαρύνεται το περιβάλλον. Εάν κάψουμε τα απορρίμματα δεν επιβαρύνεται; Αυτοί που κάνουν κουμάντο στην οικονομία, λένε ότι αν κάψουμε τα σκουπίδια π.χ. σ’ ένα εργοστάσιο καύσης, είναι για το καλό της ζωή μας και του περιβάλλοντος και θα πρέπει να το προτιμήσουμε, σε αντίθεση με τον λιγνίτη που είναι επιβλαβής. Όλοι έχουμε τον κοινό νου για να καταλάβουμε τι σημαίνουν όλα αυτά. Γίνονται για την τσέπη των λίγων κι εμείς είμαστε αντίθετοι με την καύση. Στο πλαίσιο αυτό, για να στηριχτούν δηλαδή οι αντίστοιχοι όμιλοι, έχει θεσμοθετηθεί και το «τέλος ταφής απορριμμάτων», ένα πρόστιμο εκατομμυρίων ευρώ, που καλούνται να πληρώσουν οι Δήμοι (φορολογώντας τους δημότες μέσω των τελών), όσο δεν έχουν «συμμορφωθεί» με τους στόχους για ανακύκλωση.

-        Η Πολιτική Προστασία των Δήμων, μια υπηρεσία που έχει άμεση σχέση με το περιβάλλον, αλλά με ελάχιστους εργαζόμενους (στην Πάτρα έχει 2 μόνιμους), έχει στην ευθύνη της με βάση τις οδηγίες της Ε.Ε., το συντονισμό των εμπλεκόμενων υπηρεσιών, σε περίπτωση κάποιας φυσικής καταστροφής. Επί της ουσίας ο μηχανισμός της τοπικής διοίκησης προσανατολίζεται αποκλειστικά στην εκκένωση του οικιστικού ιστού, ενώ η δασοπροστασία, η ολοκληρωμένη αντισεισμική, αντιπυρική και αντιπλημμυρική θωράκιση μένουν εκτός. Μάλιστα η κυβέρνηση, με πρόσφατο νομοσχέδιό της, μετέτρεψε και αυτό το θέμα σε ατομική ευθύνη των πολιτών, με το κόστος πιθανών καταστροφών μεταφέρεται στο λαό, μέσω της υποχρεωτικής ασφάλισης ακινήτων που βρίσκονται κοντά σε δασικές περιοχές, ενώ η ίδια, εισπράττοντας όλους τους φόρους, δεν ανταποδίδει τίποτα και αφήνει τους πολίτες απροστάτευτους, απειλώντας τους μάλιστα με πρόστιμα.

Εκτός αυτού, η Πολιτική Προστασία των Δήμων, πρέπει να είναι έτοιμη να μπει υπό τις διαταγές του ΝΑΤΟ σε περίπτωση ανάγκης.

-        Επίσης, όπως προαναφέραμε, το ερχόμενο διάστημα, μπαίνει τέλος στην όποια «ανεξαρτησία» υπήρχε και όσον αφορά την πολιτική των Δήμων γύρω από το νερό. Με βάση Οδηγία της Ε.Ε., που έχει εξειδικευτεί στην ελληνική νομοθεσία, η διαχείριση του νερού είναι υπό την εποπτεία της αντίστοιχης Ρυθμιστικής Αρχής, που θα καθορίζει και θα ελέγχει την τιμολογιακή πολιτική των ΔΕΥΑ, θα τις πιστοποιεί, θα αξιολογεί τη διαχειριστική τους επάρκεια, θα τους επιβάλλει υπέρογκα πρόστιμα, ενώ θα προχωρήσουν και συγχωνεύσεις των Δημοτικών Επιχειρήσεων, σε περιφερειακό επίπεδο. Εμείς από την πλευρά μας και σε ό,τι αφορά την περιοχή μας, λέμε ότι πρέπει να κατασκευαστεί ένα νέο διυλιστήριο, το οποίο θα αξιοποιεί τα νερά από τον Πείρο – Παράπειρο, που δώσαμε 80 εκατ. ευρώ για το φράγμα, μαζί με τις πολλαπλές πηγές υδροδότησης της πόλης.

Θεωρούμε θετικό το γεγονός ότι διεξάγεται και εδώ η συζήτηση γύρω απ’ αυτά τα ζητήματα, μια συζήτηση με πάρα πολλές πτυχές, πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές.

Για μας, στο επίκεντρο πρέπει να τεθεί το ερώτημα, «για ποιόν» και «για ποιο σκοπό». Δηλαδή, προστασία του περιβάλλοντος, διαχείριση των φυσικών πόρων από ποιόν και για ποιόν».