Σχέση Ἐπισκόπου καί Κληρικῶν μέσα ἀπό δύο Ἐγκυλίους τοῦ ἁγίου Καλλινίκου

Τήν Πέμπτη, 21 Μαρτίου 2024, πραγματοποιήθηκε ἡ μηνιαία ἱερατική σύναξη τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου, στό Πνευματικό Κέντρο τῆς Μητροπόλεως στήν Ναύπακτο.

Ὁ Μητροπολίτης μας κ. Ἱερόθεος, συνεχίζοντας τήν παρουσίαση θεμάτων, μέσα ἀπό τίς ποιμαντορικές Ἐγκυκλίους τοῦ ἁγίου Καλλινίκου, μίλησε γιά τήν σχέση τοῦ Ἐπισκόπου καί τῶν Κληρικῶν παρουσιάζοντας τό περιεχόμενο τῆς δεύτερης ποιμαντορικῆς Ἐγκυκλίου του, τήν ὁποία ἀπηύθυνε στούς Κληρικούς τῆς Μητροπόλεώς του καί τῆς Ἐγκυκλίου μέ ἀρθμό 122, ἡ ὁποία ἀναφέρεται στήν συμμαρτυρία πού δίνεται ἀπό τούς πνευματικοὐς στούς πρός χειροτονίαν λαϊκούς.

Ἀναφέρθηκε σέ τέσσερα σημεῖα:

1. Στό ἱεραρχικό καί συνοδικό πολίτευμα τῆς Ἐκκλησίας. Ὁ ἅγιος Καλλίνικος μέσα ἀπό τήν Ἐγκύκλιό του πρός τούς Κληρικούς δείχνει ὅτι εἶχε σαφέστατη γνώση καί πείρα τοῦ πῶς λειτουργεῖ τό συνοδικό καί ἱεραρχικό πολίτευμα τῆς Ἐκκλησίας. Ὀνομάζει τούς Κληρικούς ἀδελφούς, συλλειτουργούς, πολύτιμους συνεργάτες. Εἶναι πατέρας τους, ἀλλά καί ἀδελφός. Ἱεραρχικά προηγεῖται. Δέν ἀπεμπολεῖ τήν εὐθύνη του. Οἱ Κληρικοί, ὅμως, εἶναι οἱ πολύτιμοι συνεργάτες του στό ποιμαντικό ἔργο. Ὁ καθένας εἶναι ποιμένας τῆς ἐνορίας του καί αὐτός ὅλων τῶν Κληρικῶν καί τῶν ἐνοριτῶν τους.

2. Στό ἔργο τῶν Κληρικῶν. Ὁ ἅγιος Καλλίνικος ἐπισημαίνει τήν δυσκολία τῶν καιρῶν μέσα στούς ὁποίους καλοῦνται νά ἐργαστοῦν οἱ Κληρικοί. Τούς ἐπισημαίνει ὅτι τό ἔργο τους ἀπαιτεῖ νά ἔχουν ἁγία ζωή, νά τελοῦν (καί στά χωριά) τίς προβλεπόμενες ἀκολουθίες, νά προσεύχονται, νά ἀσκοῦν ποιμαντικό ἔργο ἐπικοινωνώντας μέ τούς ἐνορίτες τους, ἐπισκεπτόμενοι μέ διάκριση τίς οἰκίες τῶν Χριστιανῶν, μεριμνώντας γιά τούς Ἱερούς Ναούς, δημιουργώντας Πνευματικά Κέντρα, λειτουργώντας κατηχητικά σχολεῖα.

3. Στήν σχέση Ἐπισκόπου καί Κληρικῶν. Μέ τούς Κληρικούς ὡς πατέρας καί ἀδελφός θέλει νά ἔχη ἄμεση σχέση μαζί τους, χωρίς διαμεσολαβητές. Γιά τά προβλήματά τους οἱ ἴδιοι θά ἐνημερώνουν τόν Μητροπολίτη καί τά αἰτήματά τους τά ἱκανοποιοῦσε μέ ἀγάπη καί δικαιοσύνη. Θεμέλιό του ἦταν ἡ Ἁγία Γραφή καί οἱ Ἱεροί Κανόνες.

4. Στίς προϋποθέσεις εἰσόδου στήν Ἱερωσύνη. Σέ ἰδιαίτερη Ἐγκύκλιό του (τήν 122/2.5.1980) μιλᾶ γιά τήν συμμαρτυρία πού δίνουν οἱ Πνευματικοί σέ ὅσους ἑτοιμάζονται νά εἰσέλθουν στόν Κλῆρο. Γιά τίς χειροτονίες ἡ εὐθύνη βαρύνει κατ’ ἐξοχήν τούς Ἐπισκόπους, ὅμως καί ὅλοι οἱ πιστοί, Κληρικοί καί λαϊκοί, ἔχουν εὐθύνη. Ὁ ἵδιος ἐνδιαφερόταν γιά τήν εὕρεση ὑποψηφίων Κληρικῶν, οἱ ὁποῖοι ὅμως ἔπρεπε νά πληροῦν τίς κανονικές προϋποθέσεις, γι’ αὐτό ἤθελε ἡ συμμαρτυρία νά ἱκανοποιῆ ὅ,τι λέει τό παραδεδομένο κείμενό της, τό ὁποῖο περιέλαβε στήν ἐν λόγω Ἐγκύκλιο. Πάντα σκεφτόταν τήν Μέλλουσα Κρίση καί γιά τό συγκεκριμένο θέμα σκεφτόταν τί λόγο θά δώσουμε στόν Θεό οἱ Κληρικοί, ἄν δέν ἀφήσουμε ἀξίους Ἱερεῖς γιά τά ἱερά θυσιαστήρια τῆς Ἐκκλησίας του.

Στό τέλος τῆς σύναξης ὁ Γενικός Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος ἀναφέρθηκε σέ τρέχοντα διοικητικά θέματα.