Κ. Σπαρτινός - 7 Ιουλίου: Η μάχη των μαχών

Ο βουλευτής Αχαϊας του ΣΥΡΙΖA για τις εθνικές εκλογές

Μετά το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών άνοιξε η συζήτηση στο ΣΥΡΙΖΑ και σε όλη την κοινωνία για τα αίτια του αποτελέσματος. Μία από τις εξηγήσεις που δόθηκαν είναι πως η  φορολογική συμπίεση των μεσαίων στρωμάτων έφερε αυτό το αρνητικό για το ΣΥΡΙΖΑ αποτέλεσμα.

Γνωρίζουμε πως μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού επιβαρύνθηκε δυσανάλογα λόγω της κατάστασης που είχε διαμορφωθεί και είναι κάτι που πολλά στελέχη το τονίζαμε επανειλημμένα σε όλη την προηγούμενη περίοδο. Οφείλουμε όμως να εξηγήσουμε στους συμπολίτες μας όλα τα δεδομένα πάνω στα οποία σχεδιάστηκε η πολιτική μας για τη διακυβέρνηση της χώρας.

Η χώρα είχε χρεοκοπήσει λόγω των πολιτικών των κομμάτων του παλιού πολιτικού συστήματος (ΝΔ,ΠΑΣΟΚ) και μπλέχτηκε στον φαύλο κύκλο των μνημονίων από τον οποίο τα ίδια αυτά κόμματα δεν ήταν σε θέση να την οδηγήσουν στη διέξοδο. Καλούμενοι δε να διαχειριστούμε την ασφυκτική οικονομική πολιτική που μας κληροδότησαν, την ανάγκη για υψηλά πλεονάσματα και με τα μικρά περιθώρια ευελιξίας που είχαμε μέχρι τον Αύγουστο του 2018, καταφέραμε όχι μόνο να βγάλουμε τη χώρα μας από την σκληρή επιτήρηση των μνημονίων και τη συνεχή πολιτική αβεβαιότητα του κλεισίματος των αξιολογήσεων αλλά και από την συνεπαγόμενη οικονομική στασιμότητα.

Το καταφέραμε όμως με την κοινωνία όρθια. Σήμερα δεν υπάρχουν πια άνθρωποι να τρώνε από σκουπίδια. Αυτή την εικόνα ας μην την ξεχάσουμε.

Το ελάχιστο πλέγμα προστασίας των αδύναμων συμπολιτών μας δεν ήταν μόνο στοιχειώδης υποχρέωση μιας Κυβέρνησης που νοιάζεται για τους πολίτες της αλλά και αυτονόητη έκφραση ανθρωπισμού. Πιστεύουμε πως οι συμπολίτες μας έχουν κοινωνικά αντανακλαστικά και κατανοούν πόσο σημαντικό ήταν –δεδομένων των συνθηκών- να βοηθηθεί το κομμάτι της κοινωνίας που οι προηγούμενες κυβερνήσεις είχαν αφήσει στο όριο της εξαθλίωσης.

Στο πλαίσιο αυτό λοιπόν δεν ήταν εφικτό ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, τα λεγόμενα «μεσαία» στρώματα, να ανακουφιστεί περισσότερο και κυρίως νωρίτερα από τον Αύγουστο του 2018 όταν και η Κυβέρνηση έβγαλε επίσημα τη χώρα από τη μέγγενη των μνημονίων και η πολιτική για το αύριο επέστρεψε στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης.

Όμως παρά το σύντομο χρονικό διάστημα που μεσολάβησε, η Κυβέρνηση προχώρησε σε μια σειρά ανακουφιστικών μέτρων, πολλά από τα οποία ίσως δεν έγινε εφικτό να γίνουν άμεσα αισθητά. Ενδεικτικά αλλά όχι αποκλειστικά, η μείωση του ύψους των ασφαλιστικών εισφορών για πολλούς ελεύθερους επαγγελματίες και η άμεση ανακούφισή τους με τις 120 δόσεις καθώς και η μείωση του ΦΠΑ σε πολλά προϊόντα και στο μεγαλύτερο μέρος της εστίασης, σε συνδυασμό με την έμμεση και άμεση τόνωση της αγοράς (αύξηση των εξαγωγών και της ιδιωτικής κατανάλωσης, έκρηξη της τουριστικής κίνησης) είναι σαφή και συγκεκριμένα δείγματα του οικονομικού σχεδιασμού της Κυβέρνησης για τα μεσαία στρώματα στην επόμενη τετραετία.

Δεν είναι της παρούσης να μπούμε σε μια διαδικασία καταγραφής όλων των θετικών μέτρων ανά τομέα πολιτικής στα 4 περίπου χρόνια στα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ βρέθηκε στη διακυβέρνηση του τόπου. Θα το κάνουμε αναλυτικά κατά την προεκλογική περίοδο. Γνωρίζουμε βέβαια πως τα κριτήρια με τα οποία κρίνει ο κόσμος της αριστεράς και της κεντροαριστεράς τον ΣΥΡΙΖΑ, είναι σαφώς πιο αυστηρά από αυτά των συντηρητικών τμημάτων της κοινωνίας.

Στο επόμενο διάστημα όμως θα βρεθούμε όπως πάντα μέσα στις τοπικές κοινωνίες και με απόλυτη ειλικρίνεια θα εξηγήσουμε στους συμπολίτες μας και το έργο που επιτελέσαμε και το συνολικό μας σχέδιο για το μέλλον και τις χαοτικές διαφορές μας με το νεοφιλελεύθερο σχέδιο της ΝΔ και των παραφυάδων της.

Μαζί με το πραγματικό διακύβευμα, το αντικειμενικό δίλημμα αυτών των εθνικών εκλογών, που παίρνει πράγματι τα χαρακτηριστικά της “μάχης των μαχών”: επανερχόμαστε στο «παλιό» (το οποίο θα είναι πολύ χειρότερο από εκείνο που ζήσαμε πριν τη χρεοκοπία) ή κερδίζουμε οριστικά το αύριο;