Ποιητικό Αφιέρωμα – Χριστούγεννα 2021

Ποιήματα με θέμα τα Χριστούγεννα

Επιμέλεια – Σταχυολόγηση: Σοφία Καυκοπούλου

Η γέννηση του Χριστού

(Ράινερ Μαρία Ρίλκε, σε μετάφραση Άρη Δικταίου)

Aν την απλότητα δεν είχες, πως σ’ εσένα

θα συνέβαινε ό, τι τώρα φωτίζει την νύχτα;

Ο Θεός δες, που πάνω από νεφέλες οργιζόταν

μαλακώνει κι έρχεται, μέσα σου, στον κόσμο.

Τον φαντάστηκες τάχα πιο μεγάλον;

Μέγεθος τί είναι; Δύναμη μέσα απ’ όλα τα μέτρα,

που ξεπερνώντας τα, την ίδια της ακολουθεί κλήρα.

Δρόμο παρόμοιο δεν έχει ουδέ κι αστέρι

Βλέπεις; οι βασιλιάδες τούτοι είναι μεγάλοι

και σου φέρνουνε προς τα γόνατά σου

θησαυρούς που μεγίστους τους θεωρούσαν

κι εσύ εκπλήσσεσαι, ίσως μπρος σε σωρόν τέτοιον

μα μια ματιά, μες στου μανδύα σου τις πτυχώσεις

ρίξε όπου Εκείνος, τα ξεπέρασε όλα κιόλας

το κεχριμπάρι που μακριά το ταξιδεύουν

κάθε χρυσαφικό και κάθε μύρο

που φευγαλέα την αίσθησην υγραίνει

γρήγορη συντομία, τά ’πλασεν όλα τούτα

και στο τέλος, κανείς το μετανοιώνει

Αλλά (θα δεις): Αυτός, νοιώθει ευφροσύνη

Κώστας Μόντης

“Χριστουγεννιάτικες κάρτες”

Και πάλι λες δεν είναι δυνατό

όλες αυτές οι ευχές να ψεύδονται

και πάλι λες δεν είναι δυνατή

τέτοια πανταχόθεν σύμπτωση,

δεν είναι δυνατή τέτοια πανταχόθεν συμπαιγνία.

Αλέξανδρος Αραμπατζής

MERRY CHRISTMAS

Οι άνθρωποι σκληροί

Οι δρόμοι βρόμικοι

Τα σπίτια κρύα

Οι άστεγοι έρμαια στο ξεροβόρι

Αμείλικτος ο χειμώνας

Και το ψηλό χριστουγεννιάτικο δέντρο

Στο κέντρο της πλατείας Συντάγματος

Πνιγμένο στ’ αβανταδόρικα λαμπιόνια

Αγέλαστο φωτίζει τη μοναξιά της ψυχής

Τέλλος Άγρας

Είδα χθες βράδυ στ’ όνειρό μου

Είδα χθες βράδυ στ’ όνειρό μου,

το γεννημένο μας Χριστό,

τα βόδια επάνω Του εφυσούσαν,

όλο το χνώτο τους ζεστό.

Το μέτωπό Του ήταν σαν ήλιος,

και μέσα η φάτνη φτωχική,

άστραφτε πιο καλά από μέρα,

με κάποια λάμψη μαγική.

Στα πόδια Του έσκυβαν οι μάγοι,

κι έμοιαζε τ’ άστρο από ψηλά,

πως θα καθίσει σαν κορώνα,

στης Παναγίτσας τα μαλλιά.

Βοσκοί πολλοί και βοσκοπούλες,

Τον προσκυνούσαν ταπεινά,

ξανθόμαλλοι Άγγελοι εστεκόνταν,

κι έψελναν λαγούτα του “ωσαννά”.

Μα κι από Αγγέλους κι από μάγους,

δε ζήλεψα άλλο πιο πολύ,

όσο της μάνας Του το στόμα,

και το ζεστό-ζεστό φιλί.

Κωστής Παλαμάς

Ονειρεμένη προσευχή

Χριστέ μου, κράτα με μακριά απ’ τις κακίες του κόσμου.

Στη Φάτνη Βρέφος, όσο ζω να σε λατρεύω δώσ’ μου!

Κι όταν θα ’ρθεί από Σε σταλτός ο Χάρος να με πάρει,

κάμε σα βρέφος να σταθώ μπροστά στη θεία Σου χάρη.

Χριστέ μου, δώσ’ μου στους σεισμούς, στις τρικυμίες του κόσμου

πάντα να στέκω ατράνταχτος, και να είναι ο λογισμός μου

το φως από το μυστικό που χύνοταν αστέρι,

όταν για Σένα στη Βηθλεέμ τους Μάγους είχε φέρει.

Και κάμε λόγια κι έργα μου σαν των αγρών τα κρίνα,

προφητικά, φεγγόβολα κάμε τα σαν εκείνα

της νύχτας των απλών βοσκών. Γεννιόσουν, και γρικούσαν

τους ουρανούς ολάνοιχτους που Σε δοξολογούσαν.

Νικηφόρος Βρεττάκος

Το παιδί με τη σάλπιγγα

Αν μπορούσες να ακουστείς

θα σου έδινα την ψυχή μου

να την πας ως την άκρη του κόσμου.

Nα την κάνεις περιπατητικό αστέρι ή ξύλα

αναμμένα για τα Χριστούγεννα – στο τζάκι του Νέγρου